Saturday, May 4, 2013

kau.

aku umpama seekor burung yang patah sayapnya
terbiar terdampar sepi menanggung derita
dibiar panas dan lencun sejuk berembun

kau datang
kau kutip aku
lukaku sembuh kau baluti
kotorku bersih habis kau cuci
sayap yang patah kau rawat hingga mampu mengepak luas
lapar dahaganya aku kau bagi makan minum sampai puas

kau buat aku rasa
mahu tebarkan sayap tinggi sampai angkasa
terasa kuat zahir dan jiwa
terasa mampu aku tawan dunia
asalkan kau mahu bersama

kau angkat aku tinggi kemudian kau lepaskan dan kau berlari
tinggalkan aku dan kepakku megah terbang tinggi

sedikit lagi mahu jejak angkasa
tapi kenapa tak rasa macam berkuasa?

aku masih perlu
tangan yang dulu rawat aku
yang cuci sisa jijik aku
yang beri aku tenaga seolah mampu aku menawan bumi
aku masih perlu kamu

tolong
jangan tinggalkan aku
walau tinggi mana pun aku terbang
diri kau aku masih perlu

No comments:

Post a Comment